تهران: توصیف بهشت در بیانات حضرت امام علی(ع)+صوت

به گزارش حلقه وصل، نهج‌البلاغه یکی از با ارزش‌ترین منابع دینی مسلمانان است که بر اساس فرمایشات امیرالمؤمنین(ع) در سه بخش خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌ها توسط سید رضی  از شاعران و فقیهان قرن چهارم ه.ق تنظیم شده است. این کتاب شریف که به‌ اذعان بسیاری پس از قرآن زیباترین و برترین تجلی بلاغت است و به برادر کوچک قرآن ملقب شده، مورد توجه تمام فرقه‌های مسلمانان و حتی اندیشمندان غیر مسلمان قرار گرفته است. شرح ابن ابی الحدید از عالمان معتزله قرن ششم قمری بر نهج‌البلاغه از مبسوط‌ترین و مشهورترین شروح بر این کتاب است که نشان از جایگاه ویژه نهج‌البلاغه در بین سایر مذاهب اسلامی دارد. 

همچنین «جرج جرداق»، نویسنده و ادیب مسیحی لبنانی که به‌اعتراف خود بیش از 200 بار کتاب نهج‌البلاغه را خوانده و در آن اندیشیده است، در مجموعه 6جلدی که در وصف امیرالمؤمنین(ع) به‌نام «الإمام علی، صوت العدالة الانسانیة» به‌رشته تحریر درآورده، می‌نویسد: «آیا در تاریخ مشرق‌زمین، هیچ به‌سراغ نهج‌البلاغه رفته‌اید؟ نهج‌البلاغه‌ای که از فکر و خیال و عاطفه، آیاتی به دست می‌دهد که تا انسان هست و تا خیال و عاطفه و اندیشه انسانی وجود دارد، با ذوق بدیع ادبی ــ هنری او پیوند ناگسستنی خواهد داشت...» 

شاید آنچه موجب شده این کتاب شریف مورد توجه همگان قرار گیرد، بیان خطبه‌های شیوا و ناصحانه امیرالمؤمنین (ع) در جایگاه یک حاکم اسلامی است؛‌ لذا این ویژگی در کنار تنوعات موضوعیِ بیانات حضرت، به گونه‌ای است که گویی مخاطبان امام علی (ع) در عصر حاضر هستند و انسان با خواندن آن‌ها احساس می‌کند مورد خطاب امام (ع) است. بیانات حضرت در توصیف بهشت را در ادامه گوش کنید. 

اگر به چشم دل خود، توصیفى را که از بهشت براى تو مى شود بنگرى، از آنچه در دنیاست، از خواهش‌ها و لذتها و مناظر آراسته اش، دل برخواهى کند و اندیشه ات حیران ماند. چون در آواز به هم خوردن برگهاى درختانش بیندیشى، درختانى که بر کناره‌هاى رودهایش روییده‌اند و ریشه در تپه‌هاى مشک فرو برده‌اند، خوشه‌هاى مرواریدتر از شاخه‌هاى نازک و درشت آنها آویزان است. میوه‌هاى گونه گون در غلاف گلها جاى گرفته‌اند و بى هیچ رنجى آنها را توان چید و همان گونه که چیننده را آرزوست در دسترسش قرار مى گیرند. براى بهشتیان در پیرامون قصرهایشان عسلهاى پالوده و شرابهاى صافى در گردش آرند. اینان مردمى بوده اند، که در این دنیاى فانى، مشمول کرامت پروردگارشان بوده‌اند تا به سراى آخرت رسیدند و از رنج سفر برآسودند.

اى شنونده، اگر براى رسیدن به آن مناظر زیبا دل مشغول دارى، هر آینه به شوق وصال آن، جان از تنت به پرواز آید و براى رفتن و رسیدن چنان شتاب کنى که از همین مجلس من رخت به کنار مردگان کشى. خداوند ما و شما را از روى رحمت و مهربانى خود از کسانى قرار دهد که به دل مى کوشند تا به منازل نیکان رسند.

فَلَوْ رَمَیْتَ بِبَصَرِ قَلْبِکَ نَحْوَ مَا یُوصَفُ لَکَ مِنْهَا لَعَزَفَتْ نَفْسُکَ عَنْ بَدَائِعِ مَا أُخْرِجَ إِلَى الدُّنْیَا مِنْ شَهَوَاتِهَا وَ لَذَّاتِهَا وَ زَخَارِفِ مَنَاظِرِهَا وَ لَذَهِلَتْ بِالْفِکْرِ فِی [اصْطِفَافِ] اصْطِفَاقِ أَشْجَارٍ غُیِّبَتْ عُرُوقُهَا فِی کُثْبَانِ الْمِسْکِ عَلَى سَوَاحِلِ أَنْهَارِهَا وَ فِی تَعْلِیقِ کَبَائِسِ اللُّؤْلُؤِ الرَّطْبِ فِی عَسَالِیجِهَا وَ أَفْنَانِهَا وَ طُلُوعِ تِلْکَ الثِّمَارِ مُخْتَلِفَةً فِی غُلُفِ أَکْمَامِهَا تُجْنَى مِنْ غَیْرِ تَکَلُّفٍ فَتَأْتِی عَلَى مُنْیَةِ مُجْتَنِیهَا وَ یُطَافُ عَلَى نُزَّالِهَا فِی أَفْنِیَةِ قُصُورِهَا بِالْأَعْسَالِ الْمُصَفَّقَةِ وَ الْخُمُورِ الْمُرَوَّقَةِ، قَوْمٌ لَمْ تَزَلِ الْکَرَامَةُ تَتَمَادَى بِهِمْ حَتَّى حَلُّوا دَارَ الْقَرَارِ وَ أَمِنُوا نُقْلَةَ الْأَسْفَارِ. فَلَوْ شَغَلْتَ قَلْبَکَ أَیُّهَا الْمُسْتَمِعُ بِالْوُصُولِ إِلَى مَا یَهْجُمُ عَلَیْکَ مِنْ تِلْکَ الْمَنَاظِرِ الْمُونِقَةِ لَزَهِقَتْ نَفْسُکَ شَوْقاً إِلَیْهَا وَ لَتَحَمَّلْتَ مِنْ مَجْلِسِی هَذَا إِلَى مُجَاوَرَةِ أَهْلِ الْقُبُورِ اسْتِعْجَالًا بِهَا. جَعَلَنَا اللَّهُ وَ إِیَّاکُمْ مِمَّنْ یَسْعَى بِقَلْبِهِ إِلَى مَنَازِلِ الْأَبْرَارِ بِرَحْمَتِهِ.