مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: عزیز خدا و ولی خدا گریه کند؛ یعنی همه آسمان و زمین و ملک و ملکوت، دارد گریه میکند همه جا مضطرب میشود، سر انسان، بالا، پایین، آسمانها، زمین، همه گریه میکنند. زیرا قلب مومن، عرش رحمان است.
شما وقتی تشنه میشوید اگر پنج دقیقه طاقت بیاورید، آخر سر هوار میزنید، یا دعوا میکنید که آب بیاور – یا خودتان طرف آب میدوید. عطش که زیاد شود، اختیار آدمی را میبرد. این تازه عطش ظاهری است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خداوند عطش محبت، نصیبتان کند که وقتی بگیرد ریشه هر چه غیر خدا و غیر امام را میسوزاند. آن، عطشی بسیار قوی است که بدن انسان را خشک میکند، به حدّی که مثل خاک خشک میشود.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: از هر جهت، سلام امام معصوم مقدم است. آنها سلام میکنند. وقتی توفیق نصیب شد و غسل(زیارت)کردی؛ معلوم میشود که سلام را اجابت کردهای. آن وقت شما هم میگویی السلام علیکم و رحمهالله.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:میهمان را دوست داری؛ میهمان را به اطاق خلوت خودت و سرجای خودت، سر محل عبادت خودت و زیباترین جایی که داری میبری و آنجا مینشانی. اخلاق خوبان این جور است. اثرش به شما هم نصیب شده است و دارید و به آن عمل میکنید.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:شما آماده رفتن به میهمانی خدا و ملاقات با او باشید، چه زنده بمیرید و چه اینکه فوت برسد و بدن و قلبمان با هم بروند. اگر قلبت زودتر رفت که دیگر کاری نداری که بدنت بماند و زود برود یا دیر برود.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:موت، هادم اللذّات است. مبادا از مرگ بترسید و معنای اول را بگیرید. چنین کاری ظلم به محمّد و آل محمّد(ص) است. یعنی به مولایم اعتماد ندارم که این طور نگاه میکنم. آیا دوست اهل بیت(ع) این جور بد جان بدهد؟ آیا ممکن است؟
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: آیا وقتی که شیرینتر میآید، دیگر شیرینی سابق در دهان شما هست؟ یک حبّه قند، دهانت گذاشتی و من یک قاشق عسل گذاشتم. وقتی عسل میآید آیا از آن قند خبری هست؟ قند ادب کرد و رفت.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:در کربلا همه چیز هست. بچههای کوچک، گاهی از شتر میافتادند و وقتی که راه میرفتند خارهای مغیلان به کف پایشان میرفت. اگر خاری در دنیا به پایت رفت؛ خوب برود!اساساً صحنه کربلا برنامه مومنین از گذشتهها و آیندههاست.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: امیدوارم من و شما هم در آخر الزمان، مهاجر باشیم. هجرت یعنی فکر و همّتمان را از آنچه مانع طریقمان است کم کنیم و متوجه مقصدمان کنیم – همانجایی که همه داریم میرویم.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قربان آن ذره از حبّ علیّ ابن ابیطالب(ع)، آن را ذره فرمودند چون از بالا آمده است، از پیشگاه خدا – عِندنا خَزائنُهُ؛ امیرالمومنین(ع) خزانه خداست. یک ذره آن با قلب شما تماس گرفته است، لذا آن را ذره فرمودهاند.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: شما در راه ایمان خیلی رفیق دارید و تنها نیستید. صورتاً در دنیا غریب هستید. میگویند هر مومنی در دنیا غریب است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: مبادا یک وقت خودت را یا رفقایت را جایی ارزان بفروشی. اگر یک وقت از شما خواستند و داشتی – هیچ نفروش. نام رفیق خوب را هیچ مبر. مبادا بگویی یک نفر هست خیلی خوب استخاره میکند و اسمش دولابی است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: درست است که دنیا بازیچه است. اما با دین خدا نباید بازی کرد. با خدا و اولیای خدا، بازی چرا؟! امیدوارم خدا عفوش را شامل حال ما کند و آنهایی که اهل صفا و وفا و بزرگیاند کوتاهیهای ما را عفو کنند.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اگر قشنگ بگویی هرچه خدا بخواهد، امتحانت میکنم تا ببینم وقتی که روزیات یک خورده کم میشود چه میکنی؟ این در و آن در میزنی! آن وقت هرچه خدا بخواهد کجاست؟
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: شارع فرمود اگر هفت قدم هم شده همراه جنازه برو. بعضیها را دیدم که قدمهایشان را میشمرند، هفت قدم میروند و بر میگردند. به خیالشان این هم معامله دکّان و بازار است. نه! مدارا کرده است که چنین گفته است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: تقوا، محبت امیرالمومنین(ع) است. ثقُلَت موازینُهُ. چنین کسی محل عبادتش، محل زیباییاش، محل سرمایهاش، سنگین شد. آن کس که آخرتش سنگینتر شد، در عیشه راضیه است. فی عیشه راضیه. هم عیش است و هم راضی و مرضی است.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: نسبت دنیا چندان اهمیت ندارد. اصلاً همه ما وقتی پاک و تمیز هستیم اولاد علی(ع) هستیم. آیا وقتی برای محمّد بن ابابکر این جور شد، برای ما نمیشود؟ محمّد حسین، حسن علی، حسین علی هم که میدانید زیاد داریم. امامان(ع) ما
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: اشقیا و کفّار هیچ نمیتوانند نور ولایت امیرالمومنین(ع) را ببینند. زیرا او نماینده خدا است! لذا اینکه فرمود حتّی اِذَاستَیئَسَ الرُّسلُ وَ ظنّوُا انهُم قَد کُذِبوا جاءَ هُم نَصرنا؛ علی(ع) را میگوید.
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: مومنین وقتی کامل میشوند که خلق را مانند شتران ببینند – که چقدر درستکار، چقدر زحمتکش، چقدر صاف و پاک، صانعشان را نشان میدهند.