از ادعیه بسیار مهم که اگر عوامبازی در نیاوریم و متوجه معنایش باشیم دعای «یا مقیل العثرات» است؛ ای خدایی که لغزشها را نادیده میگیری! گاهی برخی توفیقات از انسان سلب میشود ولی با مداومت بر قرائت این دعا بازمیگردد.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: وای بر کسی که حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بداند که او در تحصیل موافقت و رضای آن حضرت، و یا در مخالفت آن حضرت بی اعتنا و لاابالی است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرماید: بنابراین، در امور اجتماعی نباید به دیگران نگاه کنیم و از این و آن پیروی کنیم، زیرا افراد، معصوم نیستند، هر چند بزرگ و بزرگوار باشند.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر انسان، کارش بر طبق حجت شرعی باشد، اگر چه احیاناً مخالف با واقع شود طوری نیست و در نزد پروردگار معذور بلکه مأجور است، ولی چنین نباشد که کارهایمان با دفتر شرع موافقت نداشته باشد.
از هر کس درباره وقت ظهور سؤال شده، پاسخ داده که ظهور آن حضرت نزدیک است. البته نزدیکی وسعت دارد، لذا قیامت و ساعت هم قریب شمرده شده و بنا بر مصلحتی گفته شده است: «کلُّ آتٍ قریبُ»؛ هر آیندهای، نزدیک است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: درآمد و ثروت ملک و مملکت را که باید در مصالح مسلمانان صرف شود، شاهزاده ها در آمریکا و اروپا مصرف می کنند! حتی درباره ی بقیع هم گفته اند: موقوفه است و باید در مصالح اسلام به معبر و طریق عام تبدیل گردد.
یکی از علمای ساکن عراق قبل از جنگ جهانی دوم در بغداد مدعی شد که می شود هواپیمایی ساخت که بدون خلبان هدایت شود. برای او از آلمان مکرر نوشتند که این امر محال است، خود را در زحمت نینداز، ولی بعد خودشان ساختند و در جنگ به کار بردند!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما می دانیم که مقامات بسیاری از علما از همین تعلیم و تعلم و نوشتن ها و اشتغال به تحصیل در حوزه های علمیه به دروس معمول در حوزه ها و نیز عمل به مستحبات معمول به حاصل شده است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: شخصی به دیگری گفت؛ برای گرفتاری ها ختمی به ما یاد بدهید. او در جواب فرمود: ختمی مجرب در نظر دارم، و آن فقه آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مرام کمونیستی بیشتر از حسادت ناشی می شود، که دیگری دارد و من ندارم؛ غافل از این که نعمت خدا تنها در دارایی و مال و ثروت نیست.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: اگر بی تفاوت باشیم و برای رفع گرفتاری ها و بلاهایی که اهل ایمان بدان مبتلا هستند دعا نکنیم، آن بلاها به ما هم نزدیک خواهد بود.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ما منکر نیستیم که انسان باید در اوقات پایان زندگی و دم مرگ به رحمت پروردگار امید داشته باشد؛ ولی غرض ما بیان قابلیت انسان، در غایت قوس صعود و غایت نزول است، نظیر سلمان و معاویه.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: کسانی که به لشکر خود وعده ی پیروزی می دهند و می گویند: ما غالبیم، دروغ می گویند. هیچ گاه حضرت امیرمؤمنان علی (علیه السلام) نفرمود: ما بر معاویه غالب می شویم مگر یک بار...
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: سید الشهدا (علیهم السلام) همه را به جهاد و جنگ و کشته شدن دعوت مینمود. اهل بهشت نیز دوستان خود در دنیا را دعوت میکنند که چرا نمیآیید و در قفس و زندان ماندهاید؟!
دم آخر زندگی طبیب بالای سر آخوند ملا فتح علی آوردند، ایشان آهسته به اطرافیان گفت: که کار گذشته است. حضار با همدیگر نجوا می کردند که آخوند (رحمة الله علیه) نفهمد، ولی ایشان به آنها فرمود: بگویید، طبیب چه گفته است؟ بنده سی سال است منتظرش هستم!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: هیچ کتاب فقهی به اندازه ی کتاب الصلاة کثیرالمباحث نیست، به حدی که الفیه و نفلیه درباره ی آن نوشته اند.
مرحوم آیت الله العظمی بهجت می فرمود: ظاهر این است که بهتر است انسان در مقام عمل شخصی خود از احتیاط نگذرد و عمل را موافق احتیاط انجام دهد؛ ولی در مقام فتوی، دستور به احتیاط مشکل است.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: رواج و بقای مذهب شیعه ی امامیه با تقیه انجام پذیرفته است. آیا با این حال می توان تقیه را از دین ندانست و آن را از دین جدا ساخت؟!
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: امام زمان - عجل الله تعالی فرجه الشریف - متوجه و مراقب ما است، و نمی توان گفت از احوال ما مطلع نیست و ما هر کار و یا هر چه می توانیم آزادانه انجام دهیم.
مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آیا حال که همه ی مسلمانان - چه شیعه و چه سنی - اعتقادا و یا عملا زعیم ندارند، نباید در کنار هم بنشینند و چاره اندیشی کنند؟! آیا نباید محافظت و مواظبت کنیم؟! آیا نباید بنشینیم و راه محافظه را پیدا کنیم؟!