چرا باید از هنرمندان تراز اول مالیات بگیرند

حلقه وصل: در هفته های گذشته موضوع لغو مالیات بر فعالیت هنرمندان باعث ایجاد بحث های متعددی شد. ماجرا از جایی شروع شد که مرکز پژوهش های مجلس برای جبران کمبودهای بودجه دولت، طرح لغو معافیت مالیاتی هنرمندان را به دولت پیشنهاد داد و دولت نیز خبر از اجرای آن در سال جدید داد. اتفاقی که باعث شد خیلی از مردمی که ماهانه کمتر از 2 میلیون تومان حقوق میگیرند و بخشی از حقوق آنها به دلیل مالیات کم میشود، از خودشان سوال بپیرسند مگر تا الان هنرمندان مالیات نمیدادند؟ 
در برنامه های مختلف تلویزیونی از جمله برنامه هفت نیز، مخالف های شدیدی با این قانون صورت گرفت که به لطف مجری برنامه که خودش کارگردانی است که فیلم های سفارشیِ ارگانی در کارنامه اش کم ندارد، هیچ تبیینی در مورد قانون مالیات بر درامد اقشار پردرامد و هنرمندان در دنیا صورت نگرفت و برخوردی سطحی با آن انجام شد.
هیچکدام از مثلا کارشناس/خبرنگارهایی که در دو برنامه متعدد در میز رسانه گفت و گو کردند، به این اشاره نکردند که در دنیا، هنرمندانی که سالانه میلیون ها دلار درامد دارند، چه میزان مالیات میدهند. هیچکدام به این موضوع اشاره نکردند که مالیات گرفتن از دستیار صدابرداری که با خواهش و تمنا، سالی دو تا پروژه نصیبش میشود، ظلم به اوست بلکه باید از بازیگری که به خاطر دو جلسه حضور در یک فیلم، یک میلیارد دستمزد میگیرد یا بازیگری که ماهی یک میلیارد قرارداد بسته و چندماهی در پاتایا با گروه ساخت سریال ساکن شده است، باید مالیاتی با درصد بالا گرفته شود.

روز گذشته نیز محمدباقر نوبخت، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه، اجرای طرح مالیات بر درامد هنرمندان را لغو کرد. عده ای این رفتار سیاسی را در نتیجه بیانیه ای میدانند که نهم آبان توسط عده ای از هنرمندان منتشر شد. بیانیه ای که به نام «صدای آبان» منتشر شد و نقشه ایران را نمایی سیاه قرار داد.
اسامی این لیست البته قابل بررسی است که فرصت دیگری میخواهد. از خواننده بی حجاب و گمنامی که اسمش جلوتر از داریوش مهرجویی قرار میگیرد گرفته تا کتایون شهابی، خواهرزاده فرشته طائرپور که همچون خاله اش با رانت سید محمد بهشتی (شوهرخاله عزیز و مدیر فرهنگی چند دهه جمهوری اسلامی) سالهاست رابط جشنواره های خارجی است و در جشنواره های مختلف، اسباب دیده شدن فیلم های سیاهِ ضد ایرانی را فراهم میکند.
اما هیچکدام از عزیزانی که این بیانیه را امضا کردند، حاضر شدند مسئولیت تهییج مردم به رای دادن به حسن روحانی (رئیس جمهوری که مسئولیت گران شدن بنزین را از سر خود وامیکند و با خنده، فقر مردم را به سخره میگیرد) بر عهده بگیرند؟

روز گذشته کارن همایونفر آهنگساز ایرانی در صفحه اینستاگرام خود بیانیه عده‌ای از سلبریتی‌ها موسوم  به #صدای آبان را بده‌بستانی برای حل مساله مالیات هنرمندان دانست و به آن انتقاد کرد و نوشت:
«بیانیه آبان را امضا نکردم. از این بیانیه‌ها هزار‌تا دیده‌ام مخصوصا دم انتخابات. الحمدلله مسائل مالیاتی حل شد و بده بستان و زور‌آزمایی فرهنگ و قدرت به سرانجام رسید. خدا را شکر. خوش به حال دوستانی که برای هر کار دستمزدشان چند میلیارد است. خدا بیشتر کند. چرا ایران را سیاه میکنیم. سیاه خود ماییم. سیاه‌کار خود ماییم. دولت‌ها می‌روند و می‌آیند چیزی که عوض نمی‌شود حال مردم است. خدا را شکر شخصا تا به حال به کسی رای ندادم. آن‌ها که دادند و خود را هم جر دادند الان بیانیه می‌نویسند؟! 
در صفحه ت اعتراض میکنی، اما یک و نیم میلیارد دستمزد برای ده روز میگیری و الان هم از دست شوخی زشت شهروند البرزی با کودکی که در سطل زباله انداختند گله میکنی؟ 
دوست عزیزی که همزمان هم با ایران اینترنشنال و من‌و تو مصاحبه میکنی بعدش هم با تلویزیون داخل، دوازده میلیارد با شهرداری قرارداد میبندی حق نداری بیانیه در مورد مردم بدهی.
ایران اگر سیاه است تو سپیدش کن. شما که عاشق کلید بودی احتمالا اکنون فهمیده‌ای سوراخ کلید کجا بود. دقیقا کجا بود.»

اما جدا از حاشیه آفرینی ها، قانون مالیات بر درامد هنرمندان یکی از قوانین مهم مالیاتی در کشورهایی است که با استفاده از درامدهای مالیاتی سعی در توزیع ثروت دارند. در ایرانی که هنوز بعد از گذشت چهل سال از انقلاب عدالتخواهانه، نمیتوان در مجلس شورای اسلامی اش، قانون اجرای مالیات بر خانه های خالی را تصویب کرد تا قیمت مسکن در تهران 3 برابر نشود، در ایرانی که هنوز پزشکانی که با یک عمل جراحی چند ساعته، چند ده میلیون تومان حقوق میگیرند و مالیاتش را نمیدهند، چرا باید از هنرمندانی که برای چند ساعت کار جلوی دوربین، میلیاردی دستمزد میگیرند مالیات گرفت؟
برخلاف کشور ما، در فرانسه قانون مالیات بر درامد بسیار جدی است. سال 2012 بود که اجرای قانون مالیات 75 درصدی از درامد مازاد بالای یک میلیون یورو در سال باعث شد که هنرمندانی مانند ژرار دوپاردیو علیرغم مخالفت های سرسختانه، مجبور به مهاجرت از این کشور و قبول تابعیت یک کشور دیگر شدند.
در آن زمان که ژرار دوپاردیو 63 سال داشت و در بیش از 150 فیلم بازی کرده بود، وقتی شنید که قرار است از سال آینده میلادی افرادی که درآمد سالیانه آنها از سقف یک میلیون یورو بالاتر است، ۷۵ درصد مازاد درآمد خود را به عنوان مالیات پرداخت کند، به بلژیک (همسایه فرانسه) پناهنده شد. این در حالی بود که میزان مالیات مشابه در بلژیک ۵۰ درصد بود.
اما در نهایت این هنرمند فرانسوی توانست تابعیت روسیه را دریافت کند. در آغاز سال 2013 بود که کاخ کرملین اعلام کرد ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه، با اعطای تابعیت به ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، موافقت کرده است. این در حالی بود که مالیات بر درآمد در روسیه ۱۳ درصد است.
در این شرایط بهتر است رسانه ملی با تبیین قانون مالیات بر درامد هنرمندان در دنیا، تصویر درستی از این قانون برای مردم مشخص کند و مجلس نیز برای اجرای آن تبصره های مختلفی در نظر بگیرد تا برای اجرای مالیات بر درامد، هنرمندانی که درامد سالانه شان از یک میزان کف درامدی بالاتر است مجبور به پرداخت مالیات شوند.