جبهه فرهنگی انقلاب نباید ساکت بنشیند/ بین ۵ تا ۳۵ ماه است حقوقی دریافت نکرده اند!

سرویس حاشیه نگاری: امسال یعنی سال ۱۳۹۷ از سوی رهبر معظم انقلاب سال حمایت از کالای ایرانی نام گذاری شد. معمولا این نام گذاری ها بخاطر اهمیت موضوع و شرایط داخلی و خارجی کشور صورت می گیرد. در کشورمان چند سالی است که رهبر انقلاب بر حمایت از کار و تولید ایرانی و حمایت از کارگر ایرانی تاکید دارند اما متاسفانه در سالهای اخیر شاهد تعطیلی بسیاری از کارخانه های بزرگ و کوچک داخلی بوده ایم. به همین بهانه و در آستانه روز جهانی کار و کارگر جویای اوضاع شرکت هپکو اراک شدیم که ماه هاست بخاطر بی تدبیری و اقدامات نادرست مسئولین به حالت تعطیل درآمده و کارگران آن بیکار شده اند.

شرکت هپکو در سال ۱۳۵۳ در زمینی به وسعت ۹۰ هکتار در شهر اراک با هدف مونتاژ ماشین آلات راه‌سازی تأسیس و از سال ۱۳۵۴ با همکاری شرکت‌های اینترناش، پوکلین، ساکائی، دایناپاک، و لوکومو از کشورهای آمریکا، فرانسه، ژاپن، سوئد و فنلاند رسماً شروع به فعالیت نمود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، توجه به ساخت ماشین آلات راه‌سازی و معدنی در دستور کار قرار گرفت و با همکاری شرکت لیبهر آلمان طرح توسعه هپکو با مجموعه‌ای از مدرن‌ترین ماشین آلات، با ظرفیت تقریبی۳۰۰۰ دستگاه در سال ۱۳۶۳ آغاز گردید. اما در سال های اخیر این شرکت ایرانی که روزی با شرکت های بزرگ دنیا رقابت می کرد به تعطیلی کشیده شده است . برای پیگیری وضعیت این کارخانه و کارگران آن گفتگویی داشتیم با حجت الاسلام تاج آبادی که در ادامه خواهید خواند.

جناب آقای تاج آبادی ابتدا راجع به علت تعطیلی و اتفاقاتی که برای کارگران این شرکت افتاده است قدری توضیح دهید.

استان مرکزی و خصوصا شهر اراک استان صنعتی کشور است و شرکت های زیادی از جمله کارخانه های مادر در این استان زیاد هستند و فعالیت دارند.  اما متاسفانه به دلیل اشکالاتی که در اصل 44 قانون اساسی وجود دارد  یک سری ظلم هایی در اجرای آن صورت گرفته که در ابتدای راه، دود آن در چشم کارگر رفته است.

کارگر هایی هستند که از ۵ ماه تا ۳۵ ماه است حقوق نگرفته اند. برخی از آنها هم که اندک حقوقی گرفته اند کفاف امورات زندگی شان را نمی دهد و شاهد هستیم خصوصا در ایام آغاز سال تحصیلی یا ایام نوروز به دلیل فشار زیاد در اعتراض به فشارهای اقتصادی و بلاتکلیفی و بیکاری به خیابان ها می آیند.

البته در اعتراضاتی که صورت گرفت کارگران، جاده اراک و راه آهن را بستند و معلوم نیست این موضوع از کجا خط دهی می شد، از طرف دیگر برخی افراد نیروی انتظامی هم که در محل این تجمعات بودند با کارگران درگیر شدند و کار به زد و خورد و گاز اشک آور کشیده شد. متاسفانه این اتفاقات، سوژه داغ رسانه های بیگانه شد و سوء استفاده های زیادی از آن شد.

بعد از این اتفاقات آقای ربیعی آمدند و مُسکنی را اصطلاحا تزریق کردند ولی باز هم افاقه نکرد. حتی استانداری قول هایی و وعده هایی داده بود که با عوض شدن آقای قمی و آمدن آقای آقازاده باز هم وعده ها عملی نشد در حالی که شعار همیشه همین است که  پیگیر مطالبات کارگر هستند.

جبهه فرهنگی انقلاب استان اراک در زمینه رسیدگی به این وضعیت چه مواضعی اتخاذ کرده و چه اقداماتی انجام داده است؟

با وضعی که در حال حاضر به وجود آورده اند و ایجاد نارضایتی که در جامعه ایجاد شده، جبهه فرهنگی انقلاب در اینجا موظف است که وارد این موضوع شود، چرا که شعار اصلی  امام خمینی (ره) و بعد از ایشان رهبر معظم انقلاب در خصوص عدالت اجتماعیْ و استکبار ستیزی و مبارزه با ظلم محقق نشده است. ما دنبال این شعارها حرکت کردیم چرا که  اگر جبهه انقلاب نتواند  اقدامات لازم و به موقع را انجام دهد قطعا ضربه خواهیم خورد. در اینجا توقع می رود که تمام سربازان حضرت آقا، تمام مومنان انقلابی جریان سازی و در جهت اصلاح فرهنگ عمومی حرکت کنند.

مردم باید بدانند که ناکارآمدی عده ای از مسئولین به معنی ناکارآمدی نظام نیستْ در واقع اگر این موضوع برای نمایندگان مجلس دغدغه شود و آن را پیگیری کنند و مردم نیز به صورت جدی مطالبه کنند و مسئولین درصدد انجام کار برآیند، مسائل حل خواهد شد.

 ما پیرو دین و آیینی هستیم که پیغمر رحمت بوسه بر دست کارگر می زدند و فرمودند این دست مبتلی به آتش جهنم نمی شود، آتش غضب خدا بر این دست حرام است. حال باید دید که ما چگونه عمل کردیم که لیدرهای ضدانقلاب بیایند و خط بدهند و در واقع مظلومی که خود را بی پناه می داند  مظلومی که حامی در کنار خود نمی بیند، مجبور می شود به آنها پناه ببرد.

ما نباید شعار «نه غزه نه لبنان فقط هپکو ایران» را از کارگران هپکو بشنویم. اما وقتی که معاش مردم برای ما مومنین انقلابی مساله نبود، وقتی ما پرداختیم به کارهای دیگر، وقتمان را در جلسات گذراندیم، به مسائل حاشیه ای پرداختیم و از این اجتماعات استفاده یا حداقل تبلیغ یا تبیین به موقع برای مردم نکردیم این شعارها هم سر داده می شود و فاجعه به جایی  می رسد که ده ها خانواده در شرکت هپکو اراک، کارشان به طلاق و جدایی کشیده می شود. اگر ما جبهه فرهنگی انقلاب هستیم باید این مسائل برای ما دغدغه شود.

 به نظر شما چه چیزی باعث شده که این ماجراها برای صنایعی نظیر هپکو بوجود بیاید؟

در خصوصی سازی ظلم صورت می گیرد، نتیجه آن هم همین می شود که می بینید یک شرکت عظیم که با شرکت های بزرگ دنیا رقابت داشته، کارش به جایی رسیده که متاسفانه باید بگوییم به خاک سیاه نشسته است.

از طرف دیگر وقتی  دولت از چین و دیگر کشورهای خارجی ادوات جاده سازی و ماشین آلات راه سازی را وارد می کند نتیجه اش می شود همین که صنایع داخلی زمین بخورند.

ما نباید حمایت از کالای ایرانی را فقط در خرید یخچال، البسه و ماشین لباس شویی و... ببینیم. ما باید صنایع مادری را ببینیم که روزی برای جبهه های ما پل می ساختند. یک روزی ماشین های جنگی در مرداب ها می رفتند و مشکلات رزمندگان ما را برطرف می کردند،  این ادوات و این ماشین آلات را همین شرکت های داخلی می ساختند.

وضعیت فعلی این کارخانه چگونه است؟

این کارخانه تعطیل نشده ولی در واقع کاری وجود ندارد. مُسکنی به این کارگران تزریق می شود، یک مقدار پولی هر چند ماه به این کارگران تزریق می شود که اینها زندگیشان را بگذرانند و صدایشان درنیاید!

در حال حاضر هم آمده اند و این شرکت را با مبلغ بسیار ناچیز  و آن هم به صورت  وام واگذار کردند و بقیه آن را سهامدار نامحترم قرار شده بپردازد که تا به امروز هم هیچ اتفاقی نیفتاده است.

هیچ مطالبه ای هم نمی شود و تمام محصولات  و ماشین هایی هم که داشتند در شرکت هپکو و شرکت آذراب را فروختند.

 امروز متاسفانه شاهد ظلمی هستیم که به مستضعفین می شود، به همین کارگر و همین کسی که قرار است شریان اقتصاد این مملکت و حامی اصلی نظام ما باشد.

کارگران امروز متاسفانه بخاطر انواع فشارهای اقتصادیْ اجتماعی و فرهنگی مجبور می شوند از آرمان های خود دست بردارند. البته قطعا جبهه فرهنگی انقلاب و جریان مومن انقلابی نخواهد گذاشت که کار به اینجا برسد. باید همه ما یکصدا فریاد بزنیم و مطالبه کنیم، از وکلای مجلس و دولت مردان بخواهیم که مشخص کنند عیب و نقص کجاست که ما امروز شاهد این همه ضعف در این کارخانه ها هستیم.